ဆရာေတာ္ ျပေပးေနတဲ့ ၀ိပႆနာတရား႐ႈပြားသူ
ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိပါသလဲ
ဒကာ။ ။ ဆရာေတာ္က ညည ၀ိပႆနာတရား ျပသေပးေနတယ္လို႔ လာေရာက္႐ႈပြားသူ ေယာဂီ ေတာ္ေတာ္မ်ားရဲ႕လား၊ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ အမ်ိဳးသားဘယ္သူက မ်ားပါသလဲ ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ ၀ိပႆနာတရားကို ဆရာေတာ္ျပေပးေနတယ္ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ လာေရာက္႐ႈပြားသူ ေယာဂီလည္း မရွိပါဘူး၊ အမ်ိဳးသမီး အမ်ိဳးသားဆုိတာေတြလည္း မရွိပါဘူး၊ ဒကာႀကီးတို႔ရာ။
ဒကာ။ ။ ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ ညတိုင္းျပေပးေနတာ သိပါတယ္၊ ေယာဂီပရိသတ္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္လို႔ ၾကားသိပါတယ္၊ ခု ဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားတဲ့စကားေတြကို ဒကာႀကီးနားမလည္ဘူး ရွင္းျပ ပါဦးဆရာေတာ္၊ မုသားမသံုးပါနဲ႔ ဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္… ၀ိပႆနာ တရား သေဘာအစစ္က သူတစ္ပါးေယာက်္ား မိန္းမ ပုဂၢဳိလ္ သတၱ၀ါရယ္လို႔ မရွိဘူး ဒကာႀကီးတို႔ရ၊ ႐ုပ္နာမ္အတု သခၤါရဓမၼအစုမွ်သာ ရွိတာ၊ ျပသူလည္းမရွိဘူး၊ ႐ႈသူလည္း မရွိဘူး၊ သခၤါရတို႔က ျပေပးတာကို သခၤါရတို႔က ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားေနၾကတာပဲ ျဖစ္တယ္။
ဒကာ။ ။ သည္တရားအလုပ္ကို ဒကာႀကီးတို႔ သေဘာက်ေအာင္ အနည္းငယ္ရွင္းျပေပးပါ ဆရာေတာ္၊ ပါဠိေတြ အမ်ားႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔၊ အနည္းငယ္ေလာက္ တိုတုိတုတ္တုတ္နဲ႔ ၿပီးေအာင္ ထုတ္ျပေပးပါ ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ အင္း… သည္တရားလုပ္ငန္းက ပညာဉာဏ္စြမ္းအင္ ျပ႒ာန္းတာ ျဖစ္တယ္၊ ဉာဏ္နားနဲ႔ မွတ္သားနားေထာင္ပါ၊ အေျပာရမလြယ္လွဘူးေနာ္ ဒကာႀကီးတို႔ရ။
ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ျဖစ္ပ်က္ေနတာ သခၤါရဓမၼေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္တယ္၊ သခၤါရဓမၼဆိုတာ ႐ုပ္နဲ႔ နာမ္ကို ေခၚတာ၊ ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ကို သခၤါရဓမၼလို႔ မွတ္ထားပါ။
ဒကာ။ ။ ႐ုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရကို မွတ္မိပါၿပီဆရာေတာ္၊ ေရွ႕ဆက္ၿပီး မိန္႔ေတာ္မူပါဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္း… ဒါျဖင့္ ဉာဏ္နားနဲ႔ စူးစိုက္မွတ္သား နားေထာင္ပါ။
၁။ သခၤါရာ၀ သခၤါေရ ၀ိပႆႏၱိ။ ။ သခၤါရေခၚတဲ့ နာမ္ဓမၼတို႔ကသာလွ်င္ သခၤါရေခၚတဲ့ ႐ုပ္နာမ္တို႔၏ မခုိင္ၿမဲမႈ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥ၊ ႏွိပ္စက္မႈ ဆင္းရဲဒုကၡ၊ ငါ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ အနတၱသေဘာေတြကို ႐ႈျမင္ပြားမ်ားတာသာ ျဖစ္တာ၊ ေယာဂီက ပြားမ်ားေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဆရာေတာ္က ျပေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။
၂။ သခၤါရာ၀ သခၤါေရ သမသႏၲိ။ ။ သခၤါရတို႔၏ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱသေဘာမွန္ မမွန္ကို သခၤါရတို႔ကသာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္စစ္ေဆး၍ ေနတာျဖစ္တယ္တဲ့၊ ေယာဂီက ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
၃။ သခၤါရာ၀ သခၤါေရ ၀၀တၳေပႏၲိ။ ။ အခၤါရတို႔ကသာ သခၤါရတို႔ကုိ မွတ္သား မွတ္သားကာ ေနၾက တာ၊ ေယာဂီက ပိုင္းျခားမွတ္သားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
၄။ သခၤါရာ၀ သခၤါေရ ပရိဂၢဏွႏၲိ။ ။ သခၤါရတို႔ကသာ သခၤါရတို႔ကို သိမ္းဆည္း သိမ္းဆည္းကာ ေနၾကတယ္။
၅။ သခၤါရာ၀ သခၤါေရ ပရိစၧိႏၵႏၱိ။ ။ သခၤါရတို႔က ဤဟာကား ႐ုပ္တရား၏သေဘာအစု၊ ဤဟာကား ေ၀ဒနာ၏ သေဘာအစု၊ ဤဟာကား သညာ၏ သေဘာအစု၊ ဤဟာကား သခၤါရ၏ သေဘာအစု၊ ဤဟာကား၀ိညာဥ္၏ သေဘာအစု- ဟု ခႏၶာငါးပါး သခၤါရတရားတို႔ကို ပိုင္းျခားၿပီး ခႏၶာထဲမွာ ဉာဏ္ေရာက္ ေအာင္ သခၤါရတို႔က သခၤါရတို႔ကို ပိုင္းျခားမွတ္သားပြားမ်ားအားထုတ္ ေနတာသာ ျဖစ္တယ္တဲ့။
၀ိပႆနာတရားျပေပးေနေသာ ဆရာဆိုတာလည္း မရွိဘူး၊ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ပြားမ်ားေနတဲ့ ေယာဂီဆုိတာလည္း မရွိဘူး၊ သခၤါရတို႔က သခၤါရတို႔ကို ျပသေဟာၾကား မွတ္သားပြားမ်ား အားထုတ္ေနတာသာ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒါဟာ ၀ိပႆနာအလုပ္တရားရဲ႕ သေဘာအစစ္အမွန္ပဲ၊ ကဲ… သေဘာက်ရဲ႕လား၊ အဲဒါကို ရည္စူးၿပီး ေျပာတာ၊ ၀ိပႆနာမွာ ငါ သူ ပုဂၢဳိလ္မရွိ ရုပ္ နာမ္ သခၤါရမွ်သာ ရွိ၏တဲ့။
ဒကာ။ ။ ဒီလို သေဘာမွန္ေရာက္ေအာင္ ရေအာင္ ငါ - ကြာဖို႔အတြက္ အေတာ့္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားရမွာပဲ ဆရာေတာ္၊ မလြယ္လွဘူးေနာ္၊ ငါ သိတာ ၊ ငါ မွတ္တာ၊ ငါ ပြားမ်ားအားထုတ္တာခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေန ထင္ေန မွတ္ေန ေျပာေနၾကတာ ဆရာေတာ္။
ကမၼ႒ာန္းဆရာေတြကလည္း ငါတို႔ရိပ္သာက ငါကိုယ္တိုင္ ဘာသတိပ႒ာန္ကိုသာ ျပေနတာ၊ သူမ်ားရိပ္ သာက ျပတဲ့တရားကို ငါတို႔ရိပ္သာမွာ မေျပာဆို မေဆြးေႏြးရဘူးတဲ့၊ တငါငါနဲ႔ ငါေနၾကတာသာ ေတြ႕ရတယ္၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ထံေမွာက္က်မွပဲ ငါမရွိဘူးတဲ့၊ ထိုင္သူပြားသူမရွိတဲ့ အေတာ္ထူးတာပဲေနာ္၊ ငါျဖဳတ္ဖုိ႔ကခက္လွပါ တယ္ဘုရား။
No comments:
Post a Comment