ပုဏၰားဆိုတာ ဘာစကားလဲ၊ ဘာအဓိပၸာယ္ရွိလဲ
ဒကာ။ ။ ပါဠိလို " သာမဏ, ျဗာဟၼဏ" ျမန္မာလို “ရဟန္း, ပုဏၰား” ဟု အနက္ျပန္ဆိုၾကရာမွာ၊ သမဏ-ရဟန္းဆိုတာေတာ့ ထင္ရွားရွင္းလင္းၾကပါတယ္၊ ျဗာဟၼဏ-ပုဏၰား ဆိုတာက ရေသ့လား, ဟိႏၵဴကုလားဘုန္းၾကီးမ်ိဳးလား၊ အဲဒီပုဏၰားဆိုတဲ့ အဘိဓာန္ပုဒ္ရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္ကို သိပါရေစ ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ အင္း...ဒီပုဏၰားဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္သိလို႔ အက်ိဳးစီးပြား ဘာမ်ားဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာမွာမို႔လဲ၊ လူအမ်ားက ဒါဟာ ပုဏၰားပဲ လို႔ဆိုရင္ ပုဏၰား ဟု မွတ္ထားရံုေပါ့၊ အေမးအျမန္း ထူတယ္ကိုး။
ဒကာ။ ။ ဆရာေတာ္က ျမန္မာအဘိဓာန္က်မ္းျပဳဆရာေတာ္ျဖစ္လို႔ လူမႈေရးရာအရ သိထားသင့္ေသာ အရာမို႔ အမွန္သိရေအာင္ လာေမးတာပါ ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ "ပုဏၰား" ဆိုတဲ့ အဘိဓာန္ပုဒ္က ပါဠိလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာသက္သက္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ ပါဠိလို "ျဗာဟၼဏ" ကို ျမန္မာလို "ပုဏၰား" ဟု ေရွးဆရာ့ဆရာမ်ားက အနက္ ေရးသြားၾကလို႔ ေနာက္အဆင့္ဆင့္လိုက္ေခၚ ေရးသားေနၾကတာပဲျဖစ္တယ္၊ အဲဒီပုဏၰားဆိုတဲ့ အမ်ိဳးအျပားေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတာ၊ ပိဋကတ္ေတာ္လာ ေဒါနသုတၱန္ နိပါတ္ေတာ္၌ ပုဏၰားမ်ိဳး ေလးပါး အျပားရွိတယ္၊ ဓမၼသတ္က်မ္းမွ ပုဏၰားမ်ိဳး ကိုးပါးအျပားကို ေဖာ္ျပထားတယ္၊ အဲဒါကို လြယ္လြယ္နဲ႔ သိခ်င္ရင္ ဆရာေတာ္ေရးတဲ့ "သုေတသန သရုပ္ျပအဘိဓာန္က်မ္း" စာမ်က္ႏွာ(၃၇၂၊ ၃၇၃) ပု+ဏ္။ က႑မွာ ရွာၾကည့္ေပေတာ့။
ယင္း "ပုဏၰား" ဆိုတဲ့ အဘိဓာန္ပုဒ္ရဲ႕ မူရင္းေ၀ါဟာရ ေရေသာက္ျမစ္ကို လိုက္ေဖာ္တဲ့အခါ ရာဇ၀င္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ပါရွိေနတာေတြ႔ရတယ္၊
(၁) ျပည္,-သေရေခတၱရာ၊ (၂) ပုဂံ၊ (၃) ပင္းယ၊
အဲဒီေခတ္ သံုးမ်ိဳးတို႔တြင္ ျပည္,-သေရေခတၱရာက စ,တင္ စိမ့္၀င္ ေရာက္လာတာ ေတြ႔ရတယ္။ ယင္းေခတ္မွာ ေ၀ဒက်မ္းတတ္ ဟိႏၵဴျဗာဟၼဏ ပ႑ိတ္ၾကီးေတြ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသေရေခတၱရာသို႔ ေရာက္လာၾကကာ မိမိတို႔ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာတတ္ေျမာက္တဲ့ ေ၀ဒက်မ္းစာအရ ေဗဒင္ေဟာျခင္း၊ ယၾတာျပဳျခင္း စသည္တို႔ျဖင္ ဘုရင္မင္းမ်ားထံေမွာက္ ၀င္ေရာက္ ခစား အမႈေတာ္မ်ား ထမ္းေဆာင္ၾကတယ္၊ သူတို႔က ဟိႏၵဴျဗာဟၼဏမ်ိဳးေတြျဖစ္ၾကလို႔ ႏြားကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကတယ္၊ ႏြားေမြးျပီး ႏို႔, ေထာပတ္, ဒိန္ခ်ဥ္ စသည္ ေရာင္းခ် ပစၥည္းရွာေသာေၾကာင့္ သေရေခတၱရာ ရာဇ၀င္အပိုင္းမွာ ယင္းတို႔ကို (ဂ၀ံပတိ-လို႔) ေခၚဆိုၾကတယ္၊ ျမန္မာလိုေတာ့ "ႏြားပိုင္ရွင္" ဟုအနက္ထြက္တဲ့ ပါဠိစကားပဲျဖစ္တယ္၊ ယင္းေခတ္၌ ပါဠိဘာသာ အသံုးမ်ားဟန္ တူ၏ လို႔မွတ္ရမယ္။
ပုဂံေခတ္က်ေတာ့ ေဗဒင္, ယာယီ, ယၾတာ တို႔ကို ယံုစားသူေတြ အေတာ္မ်ားလာေလျပီ၊ ယင္းေခတ္၌ ထို ဂ၀ံပတိ ဆရာ ျဗာဟၼဏၾကီးတို႔ကို "ဟူးရား" ဟု ေခၚဆိုသံုးႏႈံးၾကျပန္တယ္၊ ယင္း ဟူးရား ဆရာ ျဗာဟၼဏၾကီးတို႔ကိုပင္ "ဟူးရားျဖဴ, ဟူးရားညိဳ" ဟု အသားအေရာင္လိုက္ကာ ႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စား ခြဲျခားထားတာ ေတြ႔ရျပန္တယ္၊ ဟူးရား, ဟူေသာ ေပါရာဏ စကားသည္ ေဗဒင္,နကၡတ္ ဟူေသာ အနက္ထြက္တယ္။
ပုဂံေခတ္လြန္ေျမာက္၍ ပင္းယေခတ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ယင္းေဗဒင္, နကၡတ္, ဓာတ္ရိုက္, ဓာတ္ဆင္ အတတ္တို႔သည္ အဆင့္ဆင့္ လူသားတို႔၏ အရိုးထဲ စြဲ၀င္ေနျပီျဖစ္ရကား ယင္းဂ၀ံပတိ ေ၀ဒက်မ္းတတ္ ဟူးရားဆရာျဗာဟၼဏၾကီး တို႔ကို ဟူးရား မေခၚဆိုဘဲ "ပုဏၰား" ဟု ေခၚဆို ေရးသားၾကတာကို က်မ္းအေစာင္ေစာင္တို႔မွာ ေတြ႔ရျပန္တယ္၊ ပါဠိဘာသာ(ျဗာဟၼဏ)ပုဒ္ရွိသမွ်ကိုလည္း အကုန္လံုး "ပုဏၰား" ခ်ည္းပဲ ျမန္မာျပန္ဆို ေရးသားလာၾကတယ္။
အဲဒီ "ပုဏၰား" ဆိုတဲ့ အဘိဓာန္ပုဒ္ရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ဖ်ားခံကို လိုက္ရွာတဲ့အခါ ယင္း-ဂ၀ံပတိ, ဟူးရား, ျဗာဟၼဏပ႑ိတ္ ေ၀ဒက်မ္းတတ္ ေဗဒင္ဆရာၾကီးတို႔ဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ပုနားျမိဳ႕မွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္ၾကေသာ ပုနားျမိဳ႕နယ္သားေတြသာျဖစ္၍ ၎တို႔အား ပုဏားလူမ်ိဳး, ပုဏားသား, ပုနား ေခၚဆိုရာမွ အဆင့္ဆင့္ အသံေျပာင္းကာ "ပုဏၰား" ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ နာမ္ပိုင္းသို႔ ေရာက္ရွိတြင္က်ယ္လာေၾကာင္း မွတ္သားရမည္၊ ပုနားျမိဳ႕က ဘံုေဘနယ္မွာ ရွိတယ္။
ပံုပမာအားျဖင့္ ပုဂံျမိဳ႕မွ လာေရာက္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို သီရိလကၤာတို႔, ထိုင္း တို႔က ပုဂံသား, ပုဂံဂိုဏ္း ဟုေခၚဆိုၾကသလိုပင္ တဲ့။ ကဲ...အဲဒါ ပုဏၰားအဘိဓာန္ပုဒ္တခုရဲ႕ျဖစ္လာပံု သိထားစရာ လူမႈေရးရာအေျဖပါပဲ၊ မေက်နပ္ေသးရင္လည္း တျခားဆီ သြားေမးၾကေပေတာ့။
ဒကာ။ ။ ဒီလို ရာဇ၀င္ေၾကာင္း သမိုင္းနဲ႔ခ်ီျပီး ခိုင္လံုတဲ့ အေျဖစကားေတြ မွတ္သားရလို႔ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းသာလွပါတယ္ ဆရာေတာ္။
No comments:
Post a Comment