ေသာတာပန္ ကာမဂုဏ္ခံစားမႈႏွင့္ ပုထုဇဥ္တို႔ ခံစားမႈဟာ အတူတူပဲ မဟုတ္လား
ဒကာ။ ။ အာရံုငါးပါး ကာမဂုဏ္တရား ခံစားတဲ့ေနရာမွာ ေသာတာပန္, သကဒါဂါမ္ ေခၚတဲ့ အရိယာတို႔ ခံစားၾကတဲ့ စားေသာက္မႈ ရသာရံု၊ ပြဲက တီးမႈတ္သီဆိုမႈတို႔ကို ၾကည့္ရႈခံစားျခင္း, ရူပါရံု, သဒၵါရံု, ဇနီးခင္ပြန္းအိပ္ခန္းစက္ရာ၀င္ကာ ေပါင္းသင္းမႈ စတဲ့ ၀တၳဳကာမေတြ ခံစားတဲ့အခါမွာနဲ႔၊ ပုထုဇဥ္တို႔ခံစားၾကတဲ့အခါမွာ ျဖစ္ေပၚ ျဖစ္ေပၚ လာေနတဲ့ ရာဂစိတ္ေတြဟာ အဲဒီ ၀တၳဳကာမ သခၤါရေတြအေပၚမွာ သုခ,သုခ ဟု မွတ္ယူခံစားတာခ်င္း တူ,မတူ စာေပက ဘယ္လိုဆိုပါသလဲ ဆရာေတာ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ တူတယ္, မတူဘူး ဟု ျငင္းခံုမႈရွိေနလို႔ ရွင္းျပပါဦး ဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္း....အရိယာနဲ႔ ပုထုဇဥ္တို႔ဟာ ကာမဂုဏ္ခံစားပံုျခင္းကေတာ့ ကာမ၀တၳဳခ်င္း အတူတူပါပဲ၊ ေသာတာပန္, သကဒါဂါမ္ ေခၚတဲ့ အရိယာေတြဟာလည္း ဒီ ကိုယ္ပိုင္ ကာမ၀တၳဳကို ခံစားၾကတာပဲ၊ ပုထုဇဥ္ေတြလည္း ဒီကာမ၀တၳဳကို ခံစားၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သံုးစြဲခံစားတဲ့အခါမွာ အတြင္းစိတ္ဓာတ္ျဖစ္လာတာခ်င္းကေတာ့ မတူဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ပဲ ကြာျခားၾကတယ္၊ ေသာတာပန္, သကဒါဂါမ္တို႔ ၀တၳဳကာမကို ခံယူသံုးစြဲပံုက အပါယ္လားေၾကာင္းမဟုတ္တဲ့ ကာမရာဂ ကိေလသာ ပူပန္လာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ထိုထို ကိေလသာ အပူေဘး ေအးျငိမ္းရံုေလာက္အတြက္မွ် ဒိ႒ိမဖက္မပါ, မယွဥ္တဲ့ စိတ္နဲ႔သာ အဲဒီေတာင့္တပူပန္မႈ တစံုတခုေသာ သခၤါရကို သုခသညာနဲ႔ မွတ္ယူ ခံစားၾကတာျဖစ္တယ္။
ေသာတာပန္, သကဒါဂါမ္တို႔ ကာမဂုဏ္ ခံစားမႈ ျပဳတဲ့အခါ ဒိ႒ိ၀ိပၸလႅာသ လံုး၀မပါဘူး၊ သညာ၀ိပၸလႅာသ ေလာက္နဲ႔သာ သုခဟု မွတ္ထင္ခံစားၾကတာ၊ သူတို႔မွာ အနိစၥနဲ႔ အနတၱလကၡဏာဟာ အျမဲထင္ေနတာမို႔ ရံခါ ဒုကၡကို သုခဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အသုဘကို သုဘဟူ၍လည္းေကာင္း အသိ, အမွတ္, ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားတာကေလးေလာက္ပဲရွိတယ္၊ အဲဒါကို စိတၱ၀ိပၸလႅာသ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ခံစားသြားၾကတာပဲ။
အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ ငါးျဖာအာရံု ကာမဂုဏ္ ခံစားတဲ့အခါမွာ ကာမ၀တၳဳတစံုတခုေသာ သခၤါရတို႔ကို သုခဟု မွတ္ယူသံုးေဆာင္ ခံစားပံုခ်င္း ပုထုဇဥ္နဲ႔ မတူပံုကို အဂၤုတၱရ အ႒ကထာဆရာက.....
ဒိ႒ိ၀ိပၸယုတၱစိေတၱန ပန အရိယသာ၀ေကာ ပရိဠာဟာ ဘိဘူေတာ ပရိဠာဟ ဂူပသမတၱံ၊
မတၱဟတၳိ ပရိတၱာသိေတာ ၀ိယ ေစာကၡျဗဟၼေဏာ ဂူထံ ကဥၥိသခၤါရံ သုခေတာ ဥပဂစၧတိ။
မတၱဟတၳိ- အမုန္ယိုမူးယစ္ေနတဲံ့ ဆင္ၾကီးလိုက္ထိုးသျဖင့္ထိုေဘးမွ
လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သန္႔စင္ျမင့္ျမတ္ေသာ အက်င့္ရွိတဲ့ ျဗဟၼာဏဟာ စက္ဆုပ္ရြံရွာလ်က္ပင္ မစင္ေတာထဲသို႔ မ၀င္မကပ္ မခိုလိုဘဲ ၀င္ေရာက္ခိုလႈံလိုက္ရသလို၊ ထိုနည္းတူစြာ အရိယာသာ၀ကတို႔ဟာလည္း မဂ္ျဖင့္မပယ္သတ္ရေသးတဲ့ အပါယ္လားေၾကာင္းမဟုတ္ေသာ ကာမရာဂ ကိေလသာ တစံုတခု ၀င္ေရာက္ပူပန္လာေသာအခါ ယင္းကိေလသာအပူေဘး ျငိမ္းေအးရံုမွ်သာ ဒိ႒ိျဖင့္ မယွဥ္တဲ့စိတ္ျဖင့္ ဒီေသာတာပန္, သကဒါဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တို႔ဟာ တစံုတရာေသာ သခၤါရကို သုခဟူေသာအမွတ္ျဖင့္ခံစားၾကတယ္-
လို႔ဖြင့္ဆိုထားတယ္၊ ပုထုဇဥ္တို႔ ကာမဂုဏ္ခံစားပံုကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ မိစၧာဒိ႒ိႏွင့္ယွဥ္ကာ စံုေရမ်က္ျပဲ စြဲစြဲလန္းလမ္း အငန္းမရ ၀၀လင္လင္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္လံုး၀မပါဘဲ မွားမွားယြင္းယြင္းနဲ႔ အားရပါးရၾကီးသာ ခံစားၾကေသာေၾကာင့္ အပါယ္လားျခင္းကသာ မ်ားေခ်သည္တဲ့။ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ ပုထုဇဥ္တို႔ ကာမဂုဏ္ခံစားပံုကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ဒိ႒ိဂတသမၸယုတ္စိတ္နဲ႔သာ အပါယ္လားေၾကာင္းျဖစ္ေအာင္ ခံစား, စံစားတတ္ၾကသည္၊ ေသာတာပန္, သကဒါဂါမ္တို႔ခံစားပံုကေတာ့ အပါယ္လားေၾကာင္းမဟုတ္တဲ့ ဒိ႒ိဂတ၀ိပၸယုတ္စိတ္ျဖင့္သာ ျပဳလုပ္မွီ၀ဲ ခံစားၾကေလသည္တဲ့၊ အဲဒါဟာ ပုထုဇဥ္နဲ႔ အရိယာတို႔ ကာမဂုဏ္ခံစားပံုျခင္း မတူကြဲျပား ျခားနားခ်က္ပဲ၊ ကဲ...ေက်နပ္ၾကျပီလား၊ နည္းယူသံုးစြဲ ခံစားတတ္ကေရာေပါ့ေနာ္။
ဒကာ။ ။ ရွင္းလင္းၾကျပီျဖစ္၍ ေက်နပ္လွပါတယ္ဆရာေတာ္၊ အရိယာတို႔နည္းယူျပီး အပါယ္မလားေအာင္ သံုးစြဲခံစားဖို႔ သတိရွိၾကပါျပီဘုရား။
No comments:
Post a Comment