ရွိျပီး ေရႊေငြ မစြန္႔ဘဲ လူမ်ား ဆယ္ပါးသီလ ေစာင့္ေကာင္းသေလာ
ဒကာ။ ။ ဆယ္ပါးသီလေစာင့္သံုးလိုေသာသူသည္ မိမိမွာရွိသမွ် ေရႊေငြရတနာ တို႔ကို အာလယျပတ္ စြန္႔ပစ္ျပီးမွသာ ေစာင့္ထိန္းေကာင္းသည္၊ လံုျခံဳသည္ဟု ပထမ ဆရာအခ်ိဳ႕က ေဟာၾကားၾကပါသည္။
ဒုတိယဆရာအခ်ိုဳ႕ကလည္း မိမိထံမွာ ေရွးက ရွိေနျပီးေသာ ေရႊေငြရတနာ တို႔ကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ မလိုပါဘူး၊ ဇာတရူပ သိကၡာပုဒ္က အသစ္ အသစ္ ေရႊေငြရတနာ တို႔ကိုသာ မခံယူရ၊ မကိုင္တြယ္ရ၊ မသံုးစြဲရ၊ ေတာင္းခံျခင္းမျပဳရဟု တားျမစ္တာပါ၊ လက္ရွိ ေရႊေငြရတနာတို႔ကို မစြန္႔ဘဲလည္း ေဆာက္တည္ က်င့္သံုးေကာင္းပါတယ္၊ ကိုယ္ မကိုင္တြယ္ မသံုးစြဲရင္ ျပီးတာပဲ၊ သီလ မပ်က္စီးႏိုင္ဘူး လို႔ ေဟာၾကားၾကပါတယ္၊ အဲဒါ စာေပက ဘယ္လိုမ်ား အဆိုျပဳထားပါသလဲ ဆရာေတာ္၊ တိုတိုေပါ့ ဘုရား သိပါရေစ။
ဆရာ။ ။ အင္း...တိုတိုနဲ႔ေတာ့ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေျဖလို႔မရဘူးပဲ၊ ယခုေမးခြန္းရဲ႕ယူဆပံု ႏွစ္မ်ိဳးထဲမွာ ဒုတိယဆရာယူဆပံုနည္းဟာ သင့္ေလွ်ာ္မွ်တလို႔ စာေပနဲ႔ ေလ်ာက္ပတ္တယ္လို႔ မွတ္ေပါ့။ ဒကာၾကီးတို႔ အားလံုးနားလည္ေအာင္ ေျပာျပမယ္၊ ဃဋိကာရအိုးထိန္းသည္ ၀တၳဳေတြ ၀ိသုဒၶိမဂ္ဋီကာလာပံုေတြ ထုတ္ျပီး လွ်ာမရွည္နဲ႔၊ ဟိုက အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ၾကီး၊ ကာမဂုဏ္တရားနဲ႔ ေဒါသမ်ားကိုပါ ပယ္စြန္႔ထားတာျဖစ္တယ္၊ ဋီကာ ဆရာကလည္း လူအမ်ားအားက် နည္းယူရေအာင္ အျမတ္ဆံုးနယကို ထုတ္ျပသြားတာ။
စာေပက်မ္းဂန္တို႔ အဆိုျပဳထားပံုနဲ႔ ညႇိႏႈိင္းကာ ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ဒီျပႆနာက ဆယ္ပါးသီလထဲမွာပါတဲ့ ဇာတ ရူပ ရဇတသိကၡာပုဒ္ကို စြဲျပီးကြဲျပားလာတဲ့ ျပႆနာျဖစ္တယ္။
ယင္းရဲ႕မူရင္းက "ဇာတရူပ ရဇတ ပဋိဂၢဟဏာ ေ၀ရမဏိ" လို႔လာရွိတယ္၊ ဇာတရူပ, ပုဒ္က ေရႊကိုေဟာတယ္၊ ရဇတ, ပုဒ္က ေငြကို ဆိုတယ္၊ ပဋိဂၢဟဏ,ပုဒ္က ခံယူျခင္း ကိုင္တြယ္သံုးစြဲျခင္း ကိုယ့္လာေပးတာကို မခံယူေသာ္လည္း အနားမွာ ခ်ထားခဲ့တဲ့ ေရႊေငြရတနာေတြကို သာယာျခင္း စသည္တို႔ကို ေဟာဆိုတယ္၊ ေ၀ရမဏိ,ပုဒ္က အဲဒီလို အသစ္အသစ္ လာလွဴေပးကမ္းတဲ့ ေရႊေငြ ျမရြဲ ပုလဲ ပတၱျမား စတဲ့ ရတနာေတြကို မခံယူ မကိုင္တြယ္ မသံုးစြဲ မသာယာဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ဖယ္ရွားျခင္း အနက္ကို ေဟာတယ္။
သည္ သိကၡာပုဒ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဆိုလိုရင္းက ဃဋိကာရ တို႔လို အနာဂါမ္အရိယာ မဟုတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ လူသားျဖစ္သူမ်ား ဆယ္ပါး သီလေစာင့္ထိန္းေသာအခါ သီလနဲ႔ ျပည့္စံုေနေသာ မိမိအား အသစ္အသစ္ လာေရာက္ ေပးလႉၾကတဲ့ ေရႊေငြရတနာ တို႔ကို မခံယူရ၊ ကိုင္တြယ္သံုးစြဲျခင္းလည္းမျပဳရ၊ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္က မခံယူလို႔ အနားမွာခ်ထားခဲ့တာကိုပင္ သာယာျခင္းမျပဳရဟု ဆိုတယ္၊ မိမိတို႔ အိမ္စသည္မွာ ရွိေနတဲ့ ရွိျပီးသား ေရႊေငြရတနာတို႔ကို ဆိုတာ မဟုတ္လို႔ မွတ္ယူရမယ္၊ ဒါေပမဲ့ အိမ္မွာရွိတဲ့ ေရႊေငြကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ ေတာင္းယူကိုင္တြယ္သံုးစြဲျခင္း အလ်ဥ္း မျပဳရေခ် လို႔ မွတ္ယူထားဦး။
ယံုၾကည္စရာ ညႇိႏႈိင္းခ်က္ စာေပက်မ္းဂန္ကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က လူတို႔ ဆယ္ပါးသီလထဲမွာပါတဲ့ ဇာတရူပ သိကၡာပုဒ္ထက္ အဆ ရာ,ေထာင္မကေအာင္ ျမင့္ျမတ္သိမ္ေမြ႔တဲ့ ေရႊေငြ ခံယူျခင္းနဲ႔စပ္တဲ့ "ရူပိယသိကၡာပုဒ္ ဆိုတာရွိတယ္" အဲဒီသိကၡာပုဒ္က မိမိအား ေရႊေငြ လာလႉလွ်င္ (၁) ကိုယ္တိုင္လည္းမခံယူရ၊ (၂) သူတပါးကိုလည္း အယူမခိုင္းရ၊ (၃) အနားမွာ ခ်ထားခဲ့ရင္လည္း မသာယာရ၊ ျငင္းပယ္တားျမစ္ရမည္၊ အဲဒီသံုးခ်က္နဲ႔ မလြတ္ကင္းဘဲ တခ်က္ခ်က္နဲ႔ ျငိစြန္းခဲ့ေသာ္ ထိုရဟန္းမွာ အာပတ္လည္း သင့္၍ ယင္းပစၥည္းကို စြန္႔ပစ္ရမည္ ဟု ပညတ္ေတာ္မူထားတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း ဒကာတေယာက္က ရဟန္းတပါးထံ ေရႊေငြကို လာလႉ၏၊ ရဟန္းက ၀ိနည္းေတာ္အရ အာပတ္လြတ္ကင္းေအာင္ မခံယူဘဲ တားျမစ္ပယ္ရွား ပါေသာ္လည္း ဒကာက နားမေထာင္ဘဲ ဇြတ္အတင္း ထားခဲ့ကာ ျပန္သြား၏။
ယင္းေနာက္အျခားဒကာတဦး ေရာက္လာ၍ ထိုေရႊေငြ အေၾကာင္းျဖစ္ရပ္ကို သိေသာအခါ ဒီလိုဆို ေရႊေငြထားရန္ လံုျခံဳေသာေနရာကိုသာ ျပေတာ္မူပါဟု ဒကာက ေလွ်ာက္ထားျငားအံ့၊ ဘံုခုနစ္ဆင့္ရွိေသာ ျပာႆဒ္ေပၚသို႔ပင္ ဒကာကို ေခၚတက္ေစလ်က္"ေဟာဒီေနရာဟာ လံုျခံဳတဲ့ေနရာပဲ"ဟု ေျပာျပေပးႏိုင္ခြင့္ ရွိသည္တဲ့၊ "ဤေနရာ၌ ထားခဲေလာ့, ထားခဲ့ပါ " ဟူ၍ကား မေျပာေကာင္းေခ်တဲ့။
ဒကာက ရဟန္းျပတဲ့ေနရာ၌ ေရႊေငြကိုေကာင္းစြာထား၍ ျပန္သြားေသာအခါ ရဟန္းသည္ အခန္းတံခါးကို လံုစြာပိတ္လ်က္ ေစာင့္ထိန္းေနႏိုင္၏တဲ့၊ ဤလို ေရႊေငြေစာင့္ထိန္းေနသည့္အတြက္ အာပတ္မသင့္ေၾကာင္း ကို အဲဒီ ရူပိယ သိကၡာပုဒ္အဖြင့္ အ႒ကထာဆရာက မိန္႔ဆိုထားတယ္၊ ကိုင္း...လူမ်ားအတြက္ ဆယ္ပါးသီလ ဇာတရူပသိကၡာပုဒ္နဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၀ိနည္းေတာ္လာ ရူပိယ သိကၡာပုဒ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ကာ ဆံုးျဖတ္ၾကစို႔။
ဆယ္ပါးသီလ ေစာင့္သံုးလိုေသာ လူမ်ားသည္ ဇာတရူပသိကၡာပုဒ္ေတာ္အရ မိမိမွာ ရွိသမွ် ေရႊေငြေတြကို အာလယျပတ္ စြန္႔ပစ္ျပီးမွသာ ခံယူေစာင့္ထိန္းေကာင္းသည္ သီလမပ်က္ဟု ဆိုလို႔ရွိရင္....
လူ႔ဆယ္ပါးထက္ အဆ ရာေထာင္မကေအာင္ အထက္တန္းက်ျပီး သိမ္ေမြ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေဖာ္ျပပါ ရူပိယ သိကၡာပုဒ္အရ ထိုရဟန္းသည္ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ယင္းေရႊေငြ တို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ေကာင္းေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ၊ အာလယျပတ္ စြန္႔ပစ္ရမည္သာ ျဖစ္၏။
ယခုမွာမူ ထိုဒကာထားခဲေသာ ေရႊေငြကို ထိုရဟန္းသည္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းေၾကာင့္ အာပတ္မသင့္၊ သီလမပ်က္သလို အက်င့္သီလ သိကၡာမပ်က္တာကို ေထာက္ဆ၍ ဆယ္ပါးသီလ ေစာင့္သံုးေသာလူမ်ားမွာလည္း မိမိတို႔ပိုင္ သင့္ေလ်ာ္လံုျခံဳရာမွာထားရွိေသာ ေရႊေငြရတနာ တို႔အတြက္ ဇာတရူပ သိကၡာပုဒ္ မပ်က္စီးပါ၊ သီလအျပည့္အစံု ရရွိေနသည္သာ ဟူ၍မွတ္ယူရမည္။
ကဲ...ဘယ္လိုလဲ ေက်နပ္ၾကရဲ႕လား၊ ဆယ္ပါးသီလကိုေကာ ေစာင့္ထိန္းခံယူဖူးၾကရဲ႕လား၊ လူမ်ားရဲ႕ သီလထဲမွာ ဆယ္ပါးသီလဟာ အထြတ္အထိပ္ အၾကီးအျမတ္ဆံုးပဲ၊ သာသနာေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳယံုၾကည္ခံယူလိုက္နာတဲ့ လူတေယာက္ဟာ အထြတ္အထိပ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဆယ္ပါးသီလျမတ္ကိုမွ မပန္ဆင္ မက်င့္သံုးဖူးရင္ လူျဖစ္ရႈံးတယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။
ဒကာ။ ။ အႏို႔...ဃဋိကာရ အိုးထိန္းသည္ ေစာင့္သံုးတဲ့ ဆယ္ပါးသီလက်ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ေရႊေငြကို မကိုင္မတြယ္ဘဲ တခါတည္း ပယ္စြန္႔လိုက္ရတာလဲ ဆရာေတာ္၊ သူလည္း အိုးေရာင္းေနတဲ့ ဥစၥာပဲဟာ။
ဆရာ။ ။ လာျပန္ျပီလား၊ ဃဋိကာရ။ အစကတည္းက ေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား၊ (ဃဋိကာရ အိုးထိန္းသည္ ၀တၳဳေတြ, ၀ိသုဒၶိမဂ္ဋီကာ လာပံုေတြ ထုတ္ျပီး လွ်ာမရွည္နဲ႔၊ ဟိုက အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ၾကီး၊ ကာမဂုဏ္တရားနဲ႔ေဒါသမ်ားကိုပါ ပယ္စြန္႔ထားျပီးသားျဖစ္တယ္လို႔) ၀ိသုဒၶိမဂ္ဋီကာ ကလည္း အလြယ္ဆံုးနည္းကို ထုတ္ျပသြားတာလို႔မွတ္။
ဆယ္ပါးသီလက နိယာမသီလမ်ိဳး၊ ရံဖန္ရံခါ စြမ္းႏိုင္သမွ် လူတို႔ေစာင့္ၾကတာျဖစ္တယ္၊ အျမဲေစာင့္သံုးရတဲ့ သီလမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး၊ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးထဲမွာပါတဲ့ "သီလ"ပုဒ္အရကို အသီတိနိပါတ္ မဟာဟံသဇာတ္ေတာ္မွာ အ႒ကထာဆရာက ငါးပါးသီလနဲ႔ ဆယ္ပါးသီလကို ထုတ္ဆိုဖြင့္ျပထားတယ္၊ ရွင္ဘုရင္ေတြလည္း ဥပုသ္ေဆာင္၀င္ကာ ရံဖန္ရံခါ စြမ္းႏိုင္သမွ် ဆယ္ပါးသီလ ေစာင့္ၾကတာပဲ၊ မိမိပိုင္တဲ့ ေရႊတိုက္ေငြတိုက္ေတြ မပယ္စြန္႔ပါဘူး၊ အျဗဟၼစရိယသိကၡာပုဒ္ေတာ္အရ မိဖုရားေမာင္းမေတြကိုလည္း မကြာရွင္း မပယ္စြန္႔ပါဘူး၊ အသစ္ အသစ္ မလြန္က်ဴးတာကိုသာ ယူရမွာျဖစ္တယ္၊ ဒကာၾကီးတို႔ မစြမ္းႏိုင္ရင္လည္း မေစာင့္သံုးဘဲ ေနၾကေပါ့၊ လူအမ်ား ကုသိုလ္တရားယုတ္ေလ်ာ့ေအာင္ ကပ္တီးကပ္ဖဲ့ေတြေတာ့ ေလွ်ာက္မေျပာၾကနဲ႔၊ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ တျခားပံုစံထုတ္ကိုးကားယံုၾကည္စရာ ေစာင့္သံုးေကာင္းပံုေတြ အမ်ားၾကီးပဲ က်န္ေသးတယ္၊ ကဲ...ေတာ္ၾကစို႔။
ဒကာ။ ။ ဒီလိုရွင္းလင္းထုတ္ေဖာ္ေပးတာေတြကို ယံုၾကည္စြာခံယူပါတယ္ ဆရာေတာ္၊ ဒကာၾကီးတို႔လည္း လူ႔ဘ၀မွာ ရတဲ့အခါ လူတို႔ေစာင့္သံုးရတဲ့ သီလေတြထဲမွာ အထြတ္အထိပ္အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဆယ္ပါးသီလေတာ္ျမတ္ကိုေတာ့ ေစာင့္ဖူးတယ္ရွိေအာင္ ခံယူေစာင့္သံုးၾကပါဦးမည္ ဘုရား။
No comments:
Post a Comment