အကုသိုလ္ေတြ ေရွာင္ၾကဥ္ေနရင္ သီလနဲ႔ ျပည့္စံုတာပဲ မဟုတ္လား
ဒကာ။ ။ မေကာင္းတဲ့ အျပစ္ရွိတဲ့ အကုသိုလ္တရားေတြ ေရွာင္ၾကဥ္ကာေနရင္ သီလနဲ႔ျပည့္စံုတာပဲမဟုတ္လား ဆရာေတာ္၊ သီလခံယူ ေဆာက္တည္ေနစရာမ်ား လိုေသးသလား ဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္း….အကုသလဓမၼ ေရွာင္ၾကဥ္ရမွာနဲ႔ သီလခံယူေဆာက္တည္မႈ၊ သည္ႏွစ္ခုကေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အလိုေတာ္က်ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အကုသိုလ္ ေရွာင္ၾကဥ္ရံုကေလးနဲ႔ေတာ့ သီလအကုန္ ျပည့္စံုေနျပီလို႔ မဆိုႏိုင္ေသးဘူး၊ ဒကာၾကီးတို႔ ေဆာက္တည္တယ္ ဆိုတာက ေလာကီသီလ ေလာက္ပဲဟာ။
ဒကာ။ ။ သီလဆိုတာ လူမ်ားအတြက္ ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါး၊ ဆယ္ပါး၊ သီလ ဆိုတာေတြပဲ မဟုတ္လား၊ ဒါေတြဟာ အကုသိုလ္ကို မလုပ္ေအာင္ တားျမစ္တဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြပဲဟာ၊ သီလအကုန္ မျပည့္စံုေသးဘူးဆိုတာက ဘယ္သီလမ်ိဳး က်န္ရွိေနေသးလို႔ပါလဲ ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ ဒီ ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါး၊ ဆယ္ပါး၊ သီလ ေတြက ေလာကသားတို႔ ေစာင့္ထိန္းထားရမည့္ ေလာကီသီလေတြသာ ျဖစ္တယ္၊ အရိယာမဂ္ သီလဆိုတာ က်န္ေသးတယ္၊ အဲဒီ အရိယာမဂ္ သီလက အကုသိုလ္ ေရွာင္ၾကဥ္ရံုကေလးနဲ႔ ရႏိုင္ ျပည့္စံုႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။
ဒကာ။ ။ ဒီလိုဆိုရင္ အရိယာမဂ္သီလနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ ျပဳလုပ္ထံုး နည္းနယကို ဒကာၾကီးတို႔ နားလည္ရံုမွ် ေျပာျပပါဦး ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ အင္း…အရိယာမဂ္နဲ႔ ျပည့္စံုဖို႔ကေတာ့ ဝိပႆနာဉာဏ္ရဲ႕ အေျခခံဉာဏ္ျဖစ္တဲ့ နာမရူပ ပရိေစၧဒဉာဏ္နဲ႔ ပစၥယာပရိဂၢဟဉာဏ္ ႏွစ္ပါးကို သိေအာင္ သင္ၾကားျပီးေတာ့ ငါ ငါ့ဟာ မဟုတ္တဲ့ အဲဒီ ရုပ္နာမ္တို႔ရဲ႕ မခိုင္ျမဲမႈ အနိစၥလကၡဏာကို ကိုယ္ကာယအတြင္းမွာ ေပၚသမွ်လိုက္ျပီး ရႈမွတ္ ပြားမ်ားရတဲ့ ဝိပႆနာအလုပ္တရားပဲ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ပ်က္ ဥဒယ ဝယ ဉာဏ္ေတြ ရင့္သန္လာေတာ့ကာ ဉာဏ္စဥ္ေတြ တက္တက္ျပီး အႏုေလာမဉာဏ္ က မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ေရာက္ေအာင္ ေပါင္းကူးေပးလိုက္လို႔ အရိယာမဂ္ေရာက္မွ ျပည့္စံုတယ္လို႔ ဆိုရတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဝိပႆနာတရားမပြားမ်ားဘဲ အကုသိုလ္ ေရွာင္ရွားရံုကေလးနဲ႔ေတာ့ သီလနဲ႔ မျပည့္စံုေသးဘူးလို႔ ဆိုတာပဲ၊ ကဲ….ရွင္းရဲ႕လား အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားရမွာ။
ဒကာ။ ။ မွန္ပါ့၊ ဝိပႆနာအလုပ္သေဘာ မပါတဲ့ အသိကေလးနဲ႔သာ ေရွာင္ရွားေနတဲ့ သီလတရားမ်ိဳးမို႔ ဆိုတာသိပါျပီ ဆရာေတာ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘုရား၊ အရိယာမဂၢသီလအပိုင္းထဲေရာက္မွ ခိုင္ျမဲေတာ့မွာကိုး။
No comments:
Post a Comment